ağlardın

cıgaralıktan öldük mü, ölmedik.

biz de bilirdik caddede gövde şişirip gezmeyi,

dalyan gibi çocuklardık üstelik,

fukara fukara ışıldarken gündelik,

ne eğlendik, ne eğlendik,

dumansız havaları çok gördüler bize.

alenen kaybediyoruz yine,

ah bir de şu ümit olmasa,

bir de amerikan filmleri,

yenerdik elbette, yenerdik bir şeyi.

işbu meseleyi mesele etmek iş değil,

ama fukaraya mesele gerek,

hiçbir açlık unutulmuyor örtmeden gerçeği.

varımızı döker gideriz,

bilsen ağlardın, bilsen, 

öyle adamlar tanıdım,

her kesiğinden duman çıkar sanırsın,

bilseler ağlarlardı,

bir tek bakışı çok gördüler bize.

bazen hâlâ ışıldayan çocuklar görüyorum yine.

cıgaradan ölmüşler.

dalyan gibi çocuklardı hâlbuki.

kahraman deniz

4 aralık 2014, istanbul